Landbouw & Platteland

Geoffrey Lejeune, bachelor informatica & systemen aan de Haute école du Hainaut (Bergen), met mevrouw Lenaerts (HeH – Bergen) als mentor, stond aan de wieg van Aquaponics Garden. Het bedrijf wil aquaponics promoten en zo veel mogelijk mensen de kennis en de middelen aanreiken om aan de slag te gaan met dit concept.

Het Aquaponics Garden-project combineert twee kweek- en teeltmodellen: aquacultuur en hydroponics. Met aquaponics kunnen vissen en planten samen worden geteeld in een natuurlijk ecosysteem.

Door zijn vele voordelen beantwoordt aquaponics aan talrijke maatschappelijke uitdagingen:

• een forse stijging van de vraag naar voedsel tegen 2050;
• een beter beheer van de natuurlijke rijkdommen, met bijna 90 procent minder waterverbruik;
• een groeiende belangstelling voor gezonde voeding bij een deel van de bevolking;
• een productiesysteem dat de bestaande ecosystemen respecteert;
• lokale productie van planten en eiwitten, ook op niet-bebouwbare grond.

Nu al worden diverse diensten aangeboden, zoals de detailverkoop van:

• biozaden en niet-hybride en onbehandelde gewone zaden;
• 100 procent natuurlijk visvoer;
• eitjes van de zwarte soldatenvlieg waarmee een larvencompostbak kan worden gestart.

Aquaponics Garden wil zijn aanbod binnenkort uitbreiden met een basisopleiding in aquaponics, gebruiksklare aquaponicssystemen en de commercialisering van microscheuten. Het meest vernieuwende aan het project is evenwel de ontwikkeling van IT-tools om aquaponicssystemen te automatiseren en te controleren.

Goeffrey: "Deze beurs is voor mij een echte springplank, die ik dankbaar zal gebruiken om mijn project in de praktijk te brengen. Dankzij deze steun kan ik mijn aanbod van diensten uitbreiden en mijn verschillende prototypes ontwikkelen met het oog op de commercialisering ervan. Ik dank de Stichting voor Toekomstige Generaties van harte voor de beurs die ze Aquaponics Garden heeft toegekend."

Aquaponics Garden ontvangt een beurs van € 5000.

La filière chanvre en Wallonie, un secteur d’avenir à (ré)inventer

Depuis la faillite, en 2019, de l’unique usine wallonne de défibrage du chanvre, située à Marloie, la surface cultivée de ce végétal s’est écroulée en Wallonie, passant de 470 à quelques hectares. Le chanvre présente pourtant des avantages indéniables par rapport au coton : il exige dix fois moins d’eau et pas de pesticide, peut être utilisé de la racine jusqu’à la feuille, régénère la structure des sols et se révèle utilisable dans une multitude de secteurs (alimentaire, textile, papier, bâtiment, automobile, etc.). Noémie Le Meur a recensé les raisons ayant conduit à la faillite de l’usine de Marloie et, plus largement, à l’échec de l’ensemble de la filière chanvre textile en Wallonie. Pour ce faire, elle a rencontré un agriculteur, une designer, une tisserande et une personne active dans le génie civil. Son travail met en évidence l’intérêt de pratiques alternatives fondées sur le troc et le partage de connaissances qui, à terme, pourraient constituer une base utile pour relancer la filière.

> A télécharger : Mémoire Noémie Le Meur (PDF)

Revitaliser une région rurale par l’implantation d’une ferme à grillons participative

Le mémoire de Céline Lopes porte sur le village portugais de Rio de Couros, inscrit dans un territoire marqué par l’exode rural, le vieillissement de la population et le manque de perspectives économiques. Riche de l’apport théorique de quatre architectes et urbanistes, l’auteure a souhaité réinterpréter ce patrimoine territorial ordinaire et élaborer un projet local susceptible de catalyser une nouvelle dynamique de développement. Après avoir rencontré divers acteurs locaux, elle a proposé, maquette à l’appui, l’installation d’une ferme verticale axée sur la production de grillons à des fins alimentaires et ouverte aux visiteur·euse·s grâce – notamment – à un observatoire et un belvédère. Inspirée par l’économie circulaire, cette ferme serait frugale en termes de consommation d’eau, d’emprise au sol et d’utilisation de matières premières. En redonnant vie aux séchoirs à maïs ancestraux, elle serait également appelée à perpétuer une mémoire collective propre à la région.

> A téléchager : Mémoire Céline Lopes (PDF)

Voyez comment la Fondation soutient les jeunes et leurs idées ou initiatives à 360°, découvrez-les ici en images :

Het Zoniënwoud is een peri-urbaan ecosysteem van ongeveer 5.000 hectare net buiten de Europese hoofdstad, en is sinds 2017 erkend als UNESCO-werelderfgoed. Elk jaar wordt een zorgvuldig geselecteerd aantal bomen gekapt en vervangen door nieuwe bomen om het bos aan te passen aan de klimaatverandering, de biodiversiteit te vergroten en om hout te produceren. Momenteel wordt het grootste deel van dit hout naar Azië geëxporteerd, wat een negatieve ecologische voetafdruk oplevert (zo’n 10 tot 30% van de koolstof die bomen gedurende vele tientallen jaren hebben vastgelegd, komt vrij door het hout over de hele wereld te transporteren) en heel weinig lokale waarde.

Benjamin Moncarey en Stephan Kampelmann, de oprichters van Sonian Wood Coop, willen deze jaarlijkse aanvoer van meer dan 10.000 kubieke meter hout gebruiken om de houteconomie te stimuleren in en rond Brussel. En ze willen meteen ook een alternatief bieden voor het wereldwijde exportmodel dat de Belgische bosbouw domineert.

Sonian Wood Coop orkestreert de samenwerking binnen de houtbewerkingsgemeenschap. Het werkt samen met boseigenaren, houthakkers, zagerijen, verwerkers, timmerlieden, schrijnwerkers en andere partners in de heropbouw van een gerelocaliseerde waardeketen, die in elke fase een sociale en economische meerwaarde genereert.