Design

Felix de Hoog en Jellert De Vos, beide pas afgestudeerd als Industrieel Productontwerper aan de Howest -gecoacht door de Howest Start-Up School in Kortrijk - ontwierpen Easy Remote.

Easy Remote, het “Gemaksbakske” in de volksmond, is een stevig hoesje dat enkel de noodzakelijke toetsen op een afstandsbediening toegankelijk maakt. Ouderen en mensen met een hersenletsel hebben namelijk soms last van een ingewikkelde afstandsbediening tijdens het televisie kijken. Hierdoor spenderen zorgverleners in WoonZorgCentra per dag heel wat tijd aan het helpen van zorgbehoevenden met hun afstandsbediening. Het hoesje schermt onbekende knoppen af en voorziet gaten waardoor de belangrijkste knoppen beschikbaar blijven. Een simpele oplossing voor een veel voorkomend probleem!

De Easy Remote is een simpele add-on, mensen behouden dus hun vertrouwde afstandsbediening. Dit heeft twee voordelen: enerzijds is het laagdrempelig, gebruikers hebben niet het gevoel dat ze zich moeten aanpassen en er is geen installatie nodig. Anderzijds wordt veel minder materiaal en energie verbruikt dan bij de aankoop van een alternatieve afstandsbediening en wordt vermeden dat de vorige afstandsbediening op de afvalberg terechtkomt. De hoesjes bestaan bovendien uit een 100 % recycleerbaar materiaal.

Felix en Jellert: "We hebben de opdracht van school uit gekregen en naarmate we ons concept verder uitwerkten merkten we dat er echt veel nood aan was. Het is iets heel kleins, maar het kan wel een grote verandering brengen. Met de beurs gaan we een groot aantal prototypes maken die we kunnen laten testen. Op basis hiervan kunnen we vervolgens ons ontwerp aanpassen en uiteindelijk een finale versie in productie laten gaan."

Easy Remote ontvangt een beurs van € 5000.

Thijs Baeyens, student Industrieel Productontwerpen en Tijl De Landtsheer student Multimedia en Communicatietechnologie aan de Howest – gecoacht Howest Start-Up School in Kortrijk- ontwierpen Baggies.

Baggies biedt een circulaire oplossing om het probleem van niet-recycleerbare papieren broodzakken te verhelpen, namelijk een herbruikbare, duurzame en ademende broodzak gemaakt uit hennep. De zak heeft een uniek roll-up systeem, waardoor zowel grote als kleine broden in de zak passen met voldoende afsluiting. Is de zak versleten, dan wordt die door Baggies teruggenomen.

Klassieke papieren broodzakken zijn niet recyclebaar omdat ze bewerkt zijn met paraffine, een wax coating op basis van aardolie. In Vlaanderen worden zo’n 200.000.000 broodzakken per jaar gebruikt. De zakken van Baggies zijn gemaakt van textiel (100% hennep) dat op milieuvriendelijke en sociaal verantwoorde wijze geproduceerd wordt. Textiel van hennep gaat ongeveer drie keer zo lang mee als katoen en hennep is een van de snelst groeiende gewassen ter wereld. Met Baggies wil het team er een standaard van maken om de herbruikbare zak mee te nemen naar de bakkerij. Daarom werkt het samen met lokale bakkerijen en Bakkers Vlaanderen.

Thijs en Tijl: "Dankzij de steun van Stichting voor Toekomstige Generaties kunnen wij ons prototype op punt stellen. Met dit geld gaan we experimenteren met materialen om de duurzaamheid van de zakken te garanderen en deze voor productie klaar te maken. Wij zien dit als een unieke kans die ons financiële ondersteuning biedt en ons voorbereidt op het ondernemerschap."

Baggies ontvangt een beurs van € 5000.

La filtration naturelle sous lit de rivière, voie d'avenir durable pour la production d'eau potable

Le travail d'Erica Berghman se situe dans le cadre de la coopération au développement et, plus précisément, dans celui de l'approvisionnement en eau de populations villageoises - en l'occurrence boliviennes - éloignées des canaux classiques de distribution. L'étudiante s'est attelée à perfectionner un système quasi-autonome de filtration de l'eau utilisant le lit de la rivière comme filtre naturel : un procédé peu onéreux, peu énergivore et raccourcissant d'une façon drastique la chaîne classique d'épuration des eaux. Basé dans la petite ville de Camiri, le projet s'inscrit dans le cadre d'un partenariat mené depuis 2003 entre l'ULB et la COOPAGAL, la société bolivienne des eaux et des égouts. L'apport d'Erica Berghman est d'avoir significativement amélioré la modélisation et la simulation du système - notamment par une étude plus approfondie des galeries existantes et de la largeur du domaine pris en compte - permettant ainsi d'affiner la prédictibilité de la productivité. La simulation permettra de mieux dimensionner géométriquement les prochains systèmes. De plus, ses travaux ont permis de valider des résultats antérieurs, ouvrant la voie à d'autres travaux universitaires mais aussi à une meilleure appropriation par les acteurs locaux.

Het project Briocoli, geleid door Jean-Baptiste Corbisier, bestaat in de eerste plaats uit het voorstellen van duurzame, herbruikbare en recycleerbare producten, zoals drinkflessen, sandwichverpakkingen aan de universitaire gemeenschap in Namen, die bestaat uit meer dan 6.000 studenten en 1.000 personeelsleden. Het project wil verpakkingen en producten voor eenmalig gebruik vervangen door sensibilisering van de huidige klimaatproblematiek en meer bepaald onze overproductie van afval. Briocoli is een “zero-waste” project, waarvan het doel is om via de verkoop van deze producten, maar ook via standen op de campus of op evenementen (conferenties, workshops) studenten en UNamur-medewerkers in staat te stellen zich uit te rusten en op te leiden zodat ze hun persoonlijke afvalproductie kunnen verminderen. Briocoli werkt ook aan het ontwerp van een zero waste pack dat vanaf het begin van het academiejaar in september 2019 aan de universiteit zal worden aangeboden.

Véritables "non-objets", les emballages de calage, qui accompagnent et protègent les produits tout au long de leur transport, sont plutôt méconnus et déconsidérés. Ils sont soit parfaitement adaptés à l'objet véhiculé, mais alors impropres à tout autre usage et perdus pour le réemploi, soit de petite taille et multi-usages (de type "chips de mousse") mais alors très peu écologiques et difficilement recyclables (polystyrène). Après avoir retracé les grandes lignes de l'histoire de l'emballage de transport, Ophélie Gérard a mis au point un module d'emballage basé sur l'air, baptisé "Futai" en référence à la mythologie japonaise. Composé de deux matériaux thermocollés (papier et acide polylactique - un plastique "végétal" souvent à base d'amidon), il a l'avantage d'être gonflable et dégonflable à volonté, donc d'occuper peu de place "au repos", d'être léger et étanche, mais aussi réutilisable, entièrement recyclable et biodégradable. D'un coût modeste, il se prête à toute forme d'utilisation et de personnalisation (logotype, adressage, etc.) y compris par les particuliers et les PME, notamment dans le cadre du commerce électronique.

Ce travail a été réalisé par trois étudiants inscrits dans des facultés différentes de l'UCL. Fruit de deux années de Master, il s'inscrit dans le cadre de la formation en création de PME. Adrien Dewalque, Simon De Roo et Angelo Rodriguez Garcia ont étudié la faisabilité de la création d'une entreprise axée sur la conception, la production, la distribution et la fourniture de maintenance pour des unités de micro-cogénération de petite puissance alimentées au biogaz à destination des agriculteurs wallons. Pour faire tourner ces installations, aucune culture énergétique n'est exigée, seuls les lisiers  et fumiers provenant du bétail bovin des exploitations locales étant requis. Un contrat de maintenance de sept ans est proposé aux éleveurs. Le business model mis au point est basé sur le système du tiers investisseur. L'offre proposée in fine aux agriculteurs concerne une unité de cogénération de 10 kW rentable après cinq à huit ans, vendue au prix de 138.000 euros. Baptisé Ogees, ce projet entrepreneurial s'inscrit dans le contexte de la réduction de la dépendance énergétique wallonne et européenne, et dans celui de la diversification des revenus des agriculteurs.